ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΑΓ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΣΤΙΣ 6 Μ.Μ.
H 8 Μάρτη έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, στη μνήμη των εργατριών στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, η κινητοποίηση των οποίων στις 8 Μάρτη 1857, πνίγηκε στο αίμα από τις αστυνομικές δυνάμεις.
Οι εργάτριες εκείνη την εποχή δούλευαν περίπου 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι από τους μισθούς των ανδρών εργατών. Έτσι, με την απεργία και τις διαδηλώσεις τους, διεκδικούσαν «δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με αυτά των ανδρών κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών».Η πρώτη απεργία γυναικών στη χώρα μας γίνεται το 1892 από τις εργάτριες του εργοστασίου «Ρετσίνα» στο Πειραιά. Ήθελαν να τους μειώσουν το μεροκάματο κατά 20%.Πολλές γυναίκες στην πατρίδα μας πήραν μέρος σε απεργίες και συλλαλητήρια. Κάποιες έπεσαν νεκρές από σφαίρες.
Η φετινή 8 Μάρτη βρίσκει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, γυναίκες και άνδρες, να δέχονται βαριές τις συνέπειες από την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης και τα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζονται από την κυβέρνηση, μέτρα προσυμφωνημένα με την Ε.Ε και τις δυνάμεις του κεφαλαίου και καθόλου προσωρινά.
Στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει η απάντηση είναι η οργανωμένη πάλη για να εμποδίσουμε τα μέτρα, να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες μας.
Η ανεργία στις γυναίκες πολλαπλασιάζεται συνεχώς, η ανασφάλεια, η αύξηση των εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας, η παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των παροχών Υγείας- Πρόνοιας αυξάνουν τα βάρη που επωμίζονται οι γυναίκες, μειώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους και γενικά επιδεινώνουν σοβαρά τη ζωή της εργαζόμενης γυναίκας. Οι στοιχειώδεις παροχές για τη μητρότητα αντιμετωπίζονται ως κόστος από το κεφάλαιο.
Ο κλάδος των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής ως κλάδος στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προώθηση όλων των αντιδραστικών συνεπειών σε βάρος των εργαζόμενων γυναικών και της οικογένειας.
Από την περικοπή-μείωση μισθών (ΟΤΕ, Intracom ) και τις απολύσεις (HOL) μέχρι την γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας (Vodafone , Wind, Call Centers) και το διακεκομμένο ωράριο-σπαστό, έχουν δημιουργήσει τραγικές συνέπειες για όλους τους εργαζόμενους αλλά κύρια πλήττουν τις γυναίκες εργαζόμενες. Τα αντιλαϊκά μέτρα και οι συνθήκες αυτές επιβαρύνουν περισσότερο τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζόμενων γυναικών και εντείνουν την ανισοτιμία τους.
Η πάνω από 100 χρόνια ιστορία της πάλης για τη χειραφέτηση και την ισοτιμία της γυναίκας αποδεικνύει ότι οι κατακτήσεις στον καπιταλισμό είναι περιορισμένες και προσωρινές. Μόνο στον οργανωμένο αγώνα ενάντια στην πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων κατακτώνται δικαιώματα. Καμιά όμως κατάκτηση δεν κατοχυρώνεται, αν σ’ αυτόν τον αγώνα δεν μετέχουν οι ίδιες οι γυναίκες και το κίνημά τους.
Είναι μονόδρομος το δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας, των δυνάμεων αντίστασης, αντεπίθεσης και ταξικής σύγκρουσης που εντάσσονται στο ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ και δίνουν καθημερινά τη μάχη κόντρα στις πολιτικές που μας εξαθλιώνουν και τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που στηρίζουν αυτές τις πολιτικές.
Ενισχύουμε την δράση των Λαϊκών Επιτροπών στις γειτονιές, έκφραση της Κοινωνικής Συμμαχίας, συμπορευόμαστε με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑ.ΜΕ, εγγραφόμαστε στο κλαδικό συνδικάτο ,στο ΣΕΤΗΠ, συγκροτούμε σωματειακές επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς
