Όλοι στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία με συγκέντρωση μπροστά στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ την Τετάρτη 17/11 στις 6:00 μ.μ.

48 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

54 χρόνια από την επιβολή της αμερικανοκίνητης χούντας.  

54 χρόνια μετά, μπορεί ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται η πρόσδεση της χώρας μας στο ιμπεριαλιστικό όχημα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ να είναι διαφορετικός, όμως η ουσία παραμένει:

Η χώρα μας αποτελεί και σήμερα προπύργιο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, για τη θωράκιση των αναγκών του σε μια τόσο κρίσιμη περιοχή όσο η ΝΑ Μεσόγειος, στα πλαίσια του ανταγωνισμού του με Ρωσία και Κίνα.

Σήμερα, λοιπόν, μπορεί να μην έχουμε επιβολή μιας αμερικανόφιλης στρατιωτικής δικτατορίας, έχουμε όμως ««δημοκρατικές»» κυβερνήσεις, αριστερές και δεξιές, που δίνουν τα ρέστα τους για να εξασφαλίσουν την εμπλοκή της χώρας μας στα ΝΑΤΟικά ιμπεριαλιστικά παιχνίδια. Φροντίζουν σταθερά να είναι η χώρα μας φρούριο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, των ΝΑΤΟικών συμφερόντων στην περιοχή μας, με το αζημίωτο φυσικά για τα ντόπια αφεντικά που κάνουν το λογαριασμό τους, προσδοκώντας μέρος της λείας από της επεμβάσεις του ΝΑΤΟ. Λογαριασμός που φορτώνεται πάνω στη λαϊκή πλάτη, χρυσοπληρώνοντας τις ΝΑΤΟίκές δαπάνες.

Η πολιτική αυτή συνεχίζεται εσαεί, έχοντας και φρέσκο παράδειγμα, την, προ ενός μήνα, υπογραφή που καθόρισε τη νέα 5ετη συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ για τις στρατιωτικές βάσεις, που όχι μόνο διατηρεί τις υπάρχουσες ξένες στρατιωτικές βάσεις, αλλά ανοίγει το δρόμο για νέες, μπλέκοντάς μας σε πιθανές περιπέτειες, ενώ παράλληλα παραδίδει 6.6 δις κονδύλια για ΝΑΤΟικές δαπάνες, που τα στερούμαστε όλοι εμείς για την κάλυψη των αναγκών μας. 

Δεν είναι όμως μόνο τα αλισβερίσια ανάμεσα σε Ελλάδα και ΗΠΑ αυτά που τρέχουν το τελευταίο διάστημα. Ο ιμπεριαλισμός δεν εκφράζεται μόνο μέσω των ΗΠΑ, ούτε είναι και ο μοναδικός σύμμαχος που οι επιχειρηματικοί όμιλοι της χώρας προσδοκούν να έχουν.

Πρόσφατα είχαμε τη συμφωνία για τη στρατηγική εταιρική σχέση ανάμεσα σε Ελλάδα και Γαλλία, η οποία ούτε λιγότερο ιμπεριαλιστική είναι, ούτε ο ιμπεριαλισμός της έχει άλλη υφή και πιο ανθρώπινο πρόσωπο.

Και εξοπλισμούς από τη γαλλική πολεμική βιομηχανία θα πληρώσει ο ελληνικός λαός, τη στιγμή που οι κρατικές παροχές για τις ανάγκες μας είναι στο ναδίρ, είτε μιλάμε για έργα υποδομής για την προστασία του περιβάλλοντος, είτε για την υγεία, με το γονάτισμα των νοσοκομείων από τα περιστατικά covid, αλλά και στρατιωτικές αποστολές εκτός Ελλάδας θα στελεχώσει η χώρα μας για πολλοστή φορά.

Όλα αυτά, για να υπηρετήσουν τους στόχους των επιχειρηματικών ομίλων, που σταθερή τους επιδίωξη είναι να συνάπτουν τις αναγκαίες γι’ αυτούς συμμαχίες για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντά τους.

Σαν εργαζόμενοι, βέβαια, ξέρουμε πως δεν είναι το μόνο που κάνουν για τα συμφέροντά τους. Βιώσαμε την ένταση της αντεργατικής επίθεσης ενάντιά μας φέτος, με την ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη. Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος δηλαδή. Αυτοί που μας θέλουν ευέλικτους, φτηνούς, με απλήρωτες υπερωρίες, με δουλειά την Κυριακή, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα, χωρίς τη δυνατότητα να απεργούμε, φακελωμένους μαζί με τα σωματεία μας, είναι οι ίδιοι που θέλουν πρόσδεση με τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό, για χάρη της οποίας κλείνουν και οι προαναφερθείσες συμφωνίες.

Αλλά και πριν 50 χρόνια, τα χρόνια της δικτατορίας, για να συνδέσουμε το σήμερα με την επέτειο του Πολυτεχνείου, η ίδια τάξη επωφελούνταν από την ύπαρξη της δικτατορίας.

Να λοιπόν, που η επέτειος του Πολυτεχνείου, δεν είναι απλά μια ημέρα μνήμης, δεν είναι μια επέτειος που θα κατέβουμε στη συγκέντρωση για τυπικούς λόγους. Αντίθετα, υπάρχει μια γραμμή που συνδέει τα γεγονότα τότε με το σήμερα, συνδέει τα προβλήματα του λαού τότε με αυτά που βιώνει σήμερα, συνδέει και τους αγώνες που δόθηκαν τότε με αυτούς που δίνονται σήμερα.

Και συγκεκριμένα: τα αφεντικά μας εξυπηρετούσε η δικτατορία, τους ίδιους εξυπηρετούν και οι κυβερνήσεις που αναδεικνύει η αστική δημοκρατία με όλους τους αντεργατικούς νόμους τότε και σήμερα, με τον αυταρχισμό, τις απαγορεύσεις, την καταστολή. Επίσης, στήριξη στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό είχαμε επί χούντας, το ίδιο βιολί όμως συνεχίζεται και σήμερα με άλλα μέσα.

Άρα, οι αγώνες που δόθηκαν τότε, με κορύφωση την εξέγερση του πολυτεχνείου, δεν είναι ένα ιστορικό γεγονός χωρίς σημασία για το σήμερα. Αντίθετα, μας εμπνέει στους αγώνες που έχουμε να δώσουμε το επόμενο διάστημα, είτε αφορούν την απόκρουση του νόμου Χατζηδάκη, τη διεκδίκηση καλύτερων όρων δουλειάς με δικαιώματα, είτε αφορούν την εναντίωση στην ισχυρότερη πρόσδεση στα ΝΑΤΟικά σχέδια και το αίτημα για αποσύνδεση από το ΝΑΤΟ. Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου συνεπώς, είναι να είμαστε όλοι παρόντες στο φετινό ραντεβού στις 17 Νοέμβρη, στηρίζοντας τα αιτήματα της ανακοίνωσης των φοιτητικών συλλόγων για κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη, όλων των αντεργατικών νόμων , για δουλειά με δικαιώματα, αλλά και διεκδικώντας:

• Την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
• Να καταργηθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Στρατιωτικές Βάσεις. Να κλείσει η βάση της Σούδας και όλες οι ΝΑΤΟικές βάσεις από τη χώρα μας. Να μη δημιουργηθεί καμία νέα ΝΑΤΟική βάση και στρατιωτική υποδομή.
• ΟΧΙ στην εγκατάσταση πυρηνικών στον Άραξο και οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα.
• Καμία συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, σε στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά άλλων λαών.
• Οχι στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και στη διάταξη των Ενόπλων Δυνάμεων στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ.
• Αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Συμμετέχουμε στον στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου που διοργανώνουν οι φοιτητικοί σύλλογοι, στην εκδήλωση μνήμης, στη μεγάλη συναυλία των συλλόγων, στη κατάθεση στεφάνων.

Συγκεκριμένα:

• Τη Δευτέρα 15 Νοέμβρη: εκδήλωση των Φοιτητικών Συλλόγων από κοινού με την ΕΔΥΕΘ στις 18.00 στο Φουαγιέ του Πολυτεχνείου.
• Την Τρίτη 16 Νοέμβρη: μεγάλη συναυλία των Φοιτητικών Συλλόγων στη μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη στο Αίθριο του Πολυτεχνείου.
• Την Τετάρτη 17 Νοέμβρη: θα πραγματοποιηθεί  στις 12:00 η τελετή κατάθεσης στεφάνων στο μνημείο των αγωνιστών του Πολυτεχνείου και θα ακολουθήσει στις 6:00 μ.μ. μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία με συγκέντρωση μπροστά στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ.